روزي بزرگي براي گردش به كنار دريا رفته بود تشنه اس شد ، هر چه گشت آب خوردني پيدا نكرد .ناچار چند كف از آب شور دريا خورد ولي تشنگي اش بيشتر شده به جستجو پرداخت و سرانجام چشمه اي كوچك يافت ، و خود را با آن سيراب كرد.بعد مقداري از آن برداشت و به كنار دريا رفت و در حالي كه آب را به دريا مي ريخت گفت: بي خود موج نزن و افاده نفروش ، كمي از اين آب بخور و از شوري و بيمزگي خودت خجالت بكش. " دلهايمان را مثل دريا بزرگ و وجودمان را مثل چشمه سرشار از پاكي كنيم "

نظرات شما عزیزان: